Czego lekarze nigdy ci nie powiedzą: Pestki moreli zabijają komórki rakowe bez skutków ubocznych

W 1952 roku wytrwały biochemik, dr Ernst T. Krebs, odkrył nową witaminę, której nadał numer B17 i nazwał „letryl”. Jego badania doprowadziły go do amigdaliny, która, jak odkrył, występuje w największym stężeniu w pestkach moreli.

Amigdalina zawiera cztery substancje: dwie to glukoza; jedna to benzaldehyd; a drugim jest cyjanek. Ludzie boją się, gdy słyszy się słowo „cyjanek”. Należy jednak pamiętać, że w chemii poszczególne pierwiastki związku chemicznego są aktywne tylko wtedy, gdy są izolowane. Po wprowadzeniu witaminy B17 do organizmu jest ona rozkładana przez enzym rodanowy. Rodanowy oddziela kwas pruski od benzaldehydu na dwa produkty, tiocyjanian i kwas benzoesowy, które są korzystne dla odżywiania zdrowych komórek i zapewniają środowisko metaboliczne dla witaminy B12. Nadmiar któregokolwiek z tych produktów ubocznych jest naturalnie wydalany z organizmu z moczem. Witamina B17 przenika do organizmu i pozostaje w nim nie dłużej niż 80 minut, ponieważ rodanowy ją rozkłada. (W rzeczywistości wykazano, że cukier jest 20 razy bardziej toksyczny niż witamina B17).

Kiedy witamina B17 wchodzi w kontakt z komórkami nowotworowymi, nie ma rodanowego, który mógłby ją rozłożyć i zneutralizować; zamiast tego obecny jest jedynie enzym beta-glukozydaza w bardzo dużych ilościach. Kiedy witamina B17 i beta-glukozydaza wchodzą w kontakt, zachodzi reakcja chemiczna, w której kwas pruski i benzaldehyd łączą się synergicznie, tworząc truciznę, która niszczy i zabija komórki nowotworowe. Proces ten znany jest jako „selektywna toksyczność”. Ponieważ komórki nowotworowe nie zawierają rodanu, cyjanek i benzaldehyd działają w trybie toksycznym.