„Aha, więc babcia też do ciebie dzwoniła? ! „Myślałem, że będziesz zajęta w bibliotece… jak mały mol książkowy!” Brian, 26 lat, zażartował o swojej młodszej siostrze Lindzie, 19 lat.

Właśnie wysiadła z taksówki. Strach wypełnił jej oczy, ale serce mówiło: „Babci nic się nie stanie. Będzie dobrze. Będzie żyła jeszcze sto lat.

Brian i Linda przyjechali odwiedzić swoją 90-letnią babcię Marlene. Poprosiła ich, aby pilnie się z nią spotkali.

„Moje kochanie, chciałbym was zobaczyć jeszcze raz. „Mogę już nie mieć takiej okazji” – powiedziała im Marlene dwa dni temu przez telefon, mówiąc im ze smutkiem…

Wchodząc do pokoju babci, Linda chrząknęła, zauważając, że jest on dość zakurzony. Marlene była za stara i chora, żeby robić cokolwiek sama. Nie zamiatała podłogi i Linda zauważyła, że ​​na suficie była pleśń od przecieku.

Linda otworzyła zegar i to, co znalazła w środku, odmieniło jej życie.

Babciu!” – pobiegła i przytuliła Marlene, która leżała w łóżku. Nic ci się nie stanie, babciu. Nie martw się. Bóg nas od Ciebie nie odbierze, bo jesteś wszystkim, co mamy.

Jusqu’à il y a un an, Linda vivait avec Marlene. Elle prenait soin d’elle et l’aidait beaucoup. Elle était même prête à refuser une bourse d’études qui changerait sa vie, mais a déménagé en ville pour poursuivre ses études sur l’insistance de Marlene.

Brian est entré dans la pièce, toussant et souriant. “Merde… je suis allergique à la poussière ! Grand-mère, tu n’as pas balayé et dépoussiéré ta chambre ?”

Il s’est approché et a vu que sa grand-mère était malade et maigre. Mais il était moins inquiet et restait là, attendant de savoir pourquoi elle les avait appelés.

zobacz więcej na następnej stronie Reklama

Następny→

Reklama