Zdiagnozowano u niej raka w czwartym stadium w wieku 32 lat: lekarze nie zauważyli tych objawów

Uporczywe zmęczenie, przewlekły kaszel, nocne poty… To wszystko objawy, które można łatwo przypisać ciężkiej grypie, stresowi lub alergiom. Ale czasami rzeczywistość jest o wiele mroczniejsza. Taylor Roys, 32-letnia kobieta, doświadczyła tego boleśnie. Przez miesiące ignorowała to, co wydawało się błahymi problemami zdrowotnymi. W rzeczywistości był to chłoniak Hodgkina w czwartym stadium, rozwijający się w ukryciu.
Zwodnicze objawy, które wydawały się niegroźne
Taylor Roys prowadziła normalne życie, pomimo znacznego stresu związanego z traumatycznym wydarzeniem: utratą domu w pożarze. Zmęczenie, uporczywy kaszel, nocne poty? Obwiniała o to swój niepokój, nawyki związane z wapowaniem, a nawet sezonowe alergie.

Ilu z nas odkładało wizytę u lekarza, mówiąc sobie, że „to minie”? Dla Taylor te objawy były po prostu oznakami stresującego codziennego życia. Ale stopniowo pojawiały się inne sygnały ostrzegawcze: szybka utrata wagi, rozległe bóle ciała, ciągłe uczucie zmęczenia. Jednak każdy objaw wydawał się mieć logiczne wytłumaczenie.

Uspokajające badania lekarskie… Niesłusznie

Przez miesiące Taylor odwiedziła kilku lekarzy i przeszła różne badania krwi. Wyniki nie były idealne, ale nie wzbudzały niepokoju: niedobór żelaza, nieznacznie podwyższona liczba płytek krwi, objawy stanu zapalnego. Jednak każdy lekarz wydawał się bagatelizować znaczenie tych wyników.

Pewna tych uspokajających diagnoz, Taylor żyła tak dobrze, jak potrafiła. Ale jej ból stawał się nie do zniesienia, apetyt malał, a morale spadało. Mając zaledwie 32 lata, widziała, jak słabnie, nie rozumiejąc dlaczego.

Późna diagnoza o druzgocących konsekwencjach

Dopiero gdy w sierpniu 2024 roku na jej szyi pojawił się duży węzeł chłonny, lekarze potraktowali jej objawy poważnie. Biopsja potwierdziła to, czego tak bardzo się obawiała: chłoniaka Hodgkina w stadium 4. Choroba rozprzestrzeniła się już na jej kości, krew i płuca.

Cios był tym dotkliwszy, że Taylor miała za sobą trudny rok, naznaczony utratą domu. Jednak natychmiast rozpoczęła intensywne leczenie: protokół BrECADD, niedawno wprowadzony, ale niezwykle silny schemat chemioterapii. Skutki uboczne były straszne: intensywny ból, nudności i całkowite wyczerpanie. Taylor nawet tymczasowo straciła zdolność mówienia i chodzenia.