Dorośli, którym w dzieciństwie brakowało miłości, często wykazują sześć wspólnych cech

Dorośli, którym w dzieciństwie brakowało miłości, często wykazują sześć wspólnych cech

Niektóre z zachowań, które przyjmujesz dziś, mogą mieć swoje korzenie znacznie wcześniej, niż sobie wyobrażasz… Czasami to właśnie w ciszy, w tym, co niewypowiedziane, i w braku spojrzeń w dzieciństwie, kryją się najtrwalsze blizny emocjonalne. Oto sześć oznak, że być może nie dorastałeś w środowisku, w którym miłość była wyrażana w sposób, w jaki powinna być wyrażana.
Problemy z zaufaniem: kiedy miłość do siebie pozostaje w fazie budowy

Wyobraź sobie budowę domu bez fundamentów: tak właśnie czuje się dziecko, które dorastało bez wystarczającej ilości czułości. Jako dorosły wątpi we wszystko, a szczególnie w siebie. Brak akceptacji we wczesnych latach życia przyczynia się do powstania niezwykle kruchego poczucia własnej wartości.

Wynik ? Ci ludzie sabotują siebie, pozbawiają się szans, przekonani, że nie zasługują na szczęście. A w miłości i przyjaźni zaufanie staje się testem: jak możemy wierzyć w innych, skoro ci, którzy powinni nas chronić, zawiedli?

Miłość ich przeraża: uczucie, które stało się trudne do zrozumienia
Otrzymywanie miłości może wydawać się tak dziwne jak mówienie w obcym języku, którego nigdy się nie uczyłeś. Dorośli, którym w dzieciństwie brakowało uczuć, widzą w nich potencjalne zagrożenie, a nie schronienie. Wątpią w szczerość swoich uczuć, spodziewają się zdrady lub porzucenia.

Strach ten może prowadzić do dwóch sprzecznych zachowań: albo do uzależnienia emocjonalnego, w którym ktoś rozpaczliwie się czegoś trzyma, albo do postawy wymijającej, w której odrzuca wszelkie przywiązanie. Bolesny paradoks: chcieć kochać, ale nigdy tak naprawdę sobie na to nie pozwolić.

Wyrażanie swoich potrzeb staje się wewnętrznym wyzwaniem